pomóż - po życie bez raka !

Gdybym tak mogła urodzić go po raz drugi, dając nowe życie bez choroby. Być może nie umieralibyśmy nad jego łóżeczkiem setki razy, być może nowotwór nie naznaczyłby jego życia cierpieniem, każdego dnia odmierzając czas. Być może nie nazwalibyśmy go wtedy Wiktor, bo babci nie przyśniłby się sen, w którym do naszego jeszcze wtedy nienarodzonego synka wołała „Wiktor”. Być może imię to jest znak, że na końcu tej niesprawiedliwej walki, którą toczymy, odniesiemy zwycięstwo...